بررسی ارتباط شیوه های فرزندپروری والدین و انگیزه پیشرفت در دانش آموران دختر و پسر مقطع راهنمائی شهرستان فسا

خانواده و شیوه های فرزندپروری والدین به سبب تاثیراتی که بر کودک و رشد او دارد، همواره مورد نظر محققان در طول قرون بوده است . هر یک از محققان به ابعاد ویژه ای از شیوه های جامعه پذیری والدین نظر انداخته و پیامدهای آن را بر رفتار کودکان مورد بحث قرار داده اند. انگیزه پیشرفت به عنوان یکی از انگیزه های اجتماعی مهم، به سبب تاثیراتی که بر رشد و توسعه ملی و هر یک از آنها ابعاد معینی از شیوه های جامعه پذیری را در رشد و پیدایش این انگیزه موثر دانسته اند. در این تحقیق، جنسیت ، محب و کنترل والدینی به عنوان متغییر مستقل و موثر بر انگیزه پیشرفت در نظر گرفته شد و فرضیه های زیر مورد آزمون قرار گرفت : -1 کنترل و محبت والدینی تاثیر تعاملی روی انگیزه پیشرفت دارند. -2 پسران بطور معنی داری، انگیزه پیشرفت بالاتری نسبت به دختران دارند. -3 ادراک محبت والدین و جنسیت تاثیر تعاملی روی انگیزه پیشرفت دارند. -4 ادراک کنترل از والدین و جنسیت تاثیر تعاملی روی انگیزه پیشرفت دارند. تعداد 482 دانش آموز کلاسهای اول تا سوم راهنمایی (243 دختر و 239 پسر) از طبقات مختلف انتخاب شدند و آزمون انگیزه پیشرفت و نیز پرسشنامه محیط خانوادگی که شامل دو بعد محبت و کنترل بود، اجرا گردید بر مبنای میانگین نمرات در هر بعد این پرسشنامه، آزمودینها به چهار محیط خانوادگی تقسیم شدند: -1 محبت کم - کنترل کم -2 محبت زیاد - کنترل زیاد -3 محبت زیاد - کنترل کم -4 محبت کم - کنترل زیاد. برای آزمون فرضیه فرضیه اول تحقیق از روش آماری تحلیل واریانس دو طرفه استفاده گردید. نتایج نشان داد که محبت و کنترل هر یک بطور مجزا، ارتباط معنی داری با انگیزه پیشرفت ندارند و تنها تاثیر تعاملی ایندو بعد است که از چنین تاثیری برخوردار است . جهت آزمون فرضیه دوم از آزمون تی برای گروههای مستقل استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد پسران انگیزه پیشرفت بالاتری نسبت به دختران دارند. جهت آزمون فرضیه های چهارم و پنجم تحقیق از تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد. نتایج در این رابطه نشان داد دخترانی که محبت کمی را از والدین دریافت کرده بودند، انگیزه پیشرفت بالاتری داشتند که این روند در مورد پسرها معکوس یافت شد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که کنترل و جنسیت تاثیری تعاملی روی انگیزه پیشرفت ندارند.